Onderwerp: LIVE

25 April '07 - 00:55

Pat Martino Quartet – Een gitaarheld met een te brave ritmesectie

Pat Martino Pat Martino Pat Martino
Door René de Hilster, met foto's van Hans Speekenbrink
11 maart 2007 – Bimhuis Amsterdam


Het verhaal van gitarist Pat Martino zal zo onderhand bij iedereen wel bekend zijn. Half jaren zeventig kreeg hij steeds meer last van hoofdpijn, een hersentumor was daar debet aan. Na een hersenoperatie was hij niet alleen de tumor kwijt maar ook zijn geheugen. Zijn ouders herkende hij nog net, maar van gitaarspelen wist Pat niets meer. Gelukkig was zijn motoriek nog in orde en middels het luisteren naar zijn eigen platen maakte hij zichzelf het spelen weer meester. Pat Martino is voor menig gitarist het voorbeeld van de jazzgitarist. Hedendaagse meesters als John Scofield, Pat Metheney en Kurt Rosenwinkel spreken vol bewondering over hem en ook gitaristen binnen onze landsgrenzen als Jesse van Ruller en Eef Albers zien in hem een groot voorbeeld. Het uitverkochte Bimhuis zat naar alle waarschijnlijkheid vol met gitaristen die elke solo van de grootmeester met een groot enthousiasme toejuichten. Lees meer

Aantal woorden: 570 woorden.

Onderwerp: VERWACHT

16 April '07 - 09:59

Sterke programmering The Hague Jazz 2007

Kaat Hellings Robin McKelle
Door René den Hilster met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Een van de wonderlijke gebeurtenissen van vorig jaar was The Hague Jazz 2006. Dit festival werd in een luttele vier maanden uit de grond gestampt. En al was dat toen her en der wel aan de programmering te merken. Het festival werd een ongekend succes vooral omdat het overduidelijk inspeelde op de sentimenten van de beginjaren van het roemruchte North Sea Jazz festival en het vertrekken van dit evenement naar Rotterdam. Maar door dit succes was het wel mogelijk om een tweede editie van het festival te organiseren. Woensdag 16 maart was de presentatie van het programma voor The Hague Jazz 2007. Lees meer

Aantal woorden: 528 woorden.

Onderwerp: CD besprekingen

13 April '07 - 22:14

RIK MOL

Rik Mol
RIK MOL
What's on tonight?!
5/5 sterren

Ik draaide What's on Tonight?! destijds voor het eerst in de auto en was meteen verrast door de frisse volwassen sound en de evenwichtigheid van de composities. Hip en jazzy tegelijk. Het volgende wat ik dacht is "shit wie spelen hier op mee?!" Ook niet de eerste de besten! Funky, groovy, jazzy, jeugdig.. Lees meer

Aantal woorden: 509 woorden.

Onderwerp: LIVE

12 April '07 - 19:17

Bert van den Brink stralend middelpunt van VPRO/Boy Edgar Prijs feestje

Uitreiking Boy Edgar prijs Uitreiking Boy Edgar prijs Uitreiking Boy Edgar prijs
Tekst en foto’s Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Bimhuis, 11 april 2007


Afgelopen avond was het zover: de VPRO Boy Edgar Prijs werd tijdens een feestelijke muzikale avond officieel overhandigd aan pianist Bert van den Brink. De publieke belangstelling was overweldigend en op het podium stond een grote mahoniekleurige Hammond haaks op de glimmende zwarte Steinway-vleugel. Vera Vingerhoeds was de vertrouwde gastvrouw, mede voor de het op 5 mei uit te zenden VPRO radioprogramma.
Het programma zou om 8 uur beginnen, een uur vroeger dan gebruikelijk in het Bimhuis, maar op dat moment stond er nog een dikke rij bij de kassa. Terwijl de allerlaatste bezoekers binnen stroomden, werd Bert naar de piano begeleid en opende de avond aanvankelijk solo.

Bert had muzikanten uitgekozen met wie hij die avond wilde spelen en die kwamen met korte tussenpozen één voor één tijdens het spel van Bert spelend het podium op; als eerste Ernst Reijseger, gevolgd door David Kweksilber, Benjamin Herman en John Engels.
Tijdens deze eerste set ontstond er een speelse vrije improvisatie die zijn weerga niet kende. Erg goed maar lang niet door iedereen gewaardeerd. Bert had er duidelijk plezier in en gaf er weer eens blijk van van alle markten thuis te zijn. Lees meer

Aantal woorden: 1046 woorden.

Onderwerp: LIVE

12 April '07 - 11:59

Tineke Postma kwartet – Mooie nieuwe composities overtuigend uitgevoerd

Tineke Postma Martijn Vink Tineke Postma
Door René de Hilster met foto's van Louis Obbens (klik voor vergroting)
Bimhuis Amsterdam 30 maart 2007


Tineke Postma is zeker geen onbekende voor het jazzminnend publiek in Nederland. In 2003 cum laude afgestudeerd aan het Amsterdams conservatorium en sindsdien op vele podia te vinden. Ook in VS weten ze haar talent te waarderen. Het gaat dus goed met Tineke en dat is zeker niet onterecht. Tineke mag zonder meer tot de betere saxofonisten van Nederland worden gerekend. Ze is duidelijk herkenbaar aan haar mooie toon en haar lyrisch maar ook energieke lijnenspel. Haar solo’s gaan nooit ten onder in een brei van noten maar blijven altijd transparant en vooral melodisch interessant. Techniek heeft ze genoeg maar die wordt altijd in dienst van de muziek gesteld. Ook in haar composities klinken deze eigenschappen door. Lyrische lijnen op vooral open structuren waar haar kwartetleden hun eigen ding mee kunnen doen. Die kwartetleden zijn zeker geen slaafse volgzame muzikanten die braaf hun begeleidende taak te sturen. Integendeel, zowel pianist Randal Corsen, bassist Frans van der Hoeven als drummer Martijn Vink geven duidelijk hun eigen invulling aan het groepsgeluid waarbij de rollen van aangever en opvolger veelvuldig wisselen.

Randal Corsen Tineke Postma Frans Verhoeven

Met dit kwartet gaf ze vrijdag 30 maart een concert in een lekker gevuld BImhuis. En laten we nog maar eens zeggen, het Bimhuis is toch wel één van de beste Jazzhotspots in Nederland. Daar spelen vraagt net even wat meer inzet van de muzikant.
In haar aankondigingen vertelde Postma dat ze 20 april de studio ingaat om opnames te maken voor het nieuwe label van Harry Velleman. Ze heeft daarvoor een aantal stukken geschreven die zo nieuw waren dat ze nog geen naam hadden en deze avond op het Bimhuispodium hun première beleefde. Al deze stukken waren de moeite van het beluisteren waard maar vooral de afsluiter van de eerste set “Blues for Chris” was erg sterk. Niet de standaard 12 maten blues maar met een uitdagende AABA structuur van 2 x 16 maten, een tussenstuk (bridge) van 8 maten en een laatste Atje bestaande uit 8 maten. Een niet alledaagse vorm. De compositie kende een sterke blues feel maar werd zeer tricky doordat in de helft van elke A er gealtereerde akkoorden werden gespeeld. Hierdoor kreeg het stuk iets heel fris wat de gehele band aanzette tot zeer goed solowerk.
Maar eigenlijk was al het werk van het kwartet erg sterk. Zeer goede begeleiding van de ritmesectie, mooie composities die soms eenvoudig lijken maar zeer geraffineerd in elkaar zitten en sterk solowerk van Tineke Postma zelf. Natuurlijk gaat er ook wel iets fout bij het spelen van nieuw repertoire. Maar die fouten waren bijna niet hoorbaar alleen zag je soms op het podium even een moeilijke blik.

Een goed concert en als deze lijn wordt doorgezet wordt het ook een mooie CD. Over deze CD zullen we u zeker op de hoogte houden.

Line Up:
Tineke Postma – alt & sopraansax website MySpace
Randal Corsen – piano website
Frans van der Hoeven – bas
Martijn Vink – drums

Aantal woorden: 553 woorden.

Onderwerp: LIVE

11 April '07 - 16:36

Eric Vloeimans Gatecrash in Paradox

Eric Vloeimans & band Eric Vloeimans & band Eric Vloeimans & band
Tekst en beeld van Louis Obbens (klik voor vergroting)
Gezien in Paradox, 6 april 2007


Een deel van de huidige jazzelite laat zich zelden in een hokje plaatsen. Zij bedienen zich van een variëteit aan stijlen, sferen en bezettingen. Dit geldt internationaal gezien bijvoorbeeld voor de trompettist Dave Douglas, maar ook de Nederlandse trompettist/bandleider Eric Vloeimans is in staat tot zinvolle omzwervingen binnen het jazzmetier. Op zijn voorlaatste CD “Summersault” laat hij zich vanuit een overwegend akoestisch concept (trompet, gitaar en piano) gelden door middel van een warme, ontspannen, subtiele, kamerjazzachtige wijze van musiceren. Daartegenover stond in het Tilburgse Paradox voornamelijk de muziek van allerlaatste CD “Gatecrashin” centraal (live en subliem opgenomen in Lantaren/ Venster te Rotterdam, in december 2006). Binnen dit concept laat Vloeimans zich inspireren door elektrische Jazzbands vanuit het verleden en heden. Niet vanuit een modieuze instelling maar vanuit de idee hierdoor een breder spectrum aan te boren en mogelijkheden te creëren tot een ander geluid en zijn persoonlijke zeggingskracht op een alternatieve wijze kracht bij te zetten.

Tijdens het concert in Paradox werd mijns inziens snel duidelijk dat Jeroen van Vliet hierin een essentiële rol vervuld. In het allereerste nummer V-Flow, geïnspireerd door de MD-code van Miles Davis CD “Decoy” volgde, na een laagdrempelige omfloerste trompetintro, een onnavolgbare pianosolo op zijn Fender Rhodes: vol vervormde effecten, cumulerend in een weergaloos tempo vol zeggingskracht. Deze solo riep herinneringen op aan Chick Corea, in de live bezettingen bij Miles Davis uit 1969. Het tweede, tijdens een korte retraite in Frankrijk geschreven, nummer “Into the Sun” riep de associatie met Miles Davis tijdens zijn “Cellar Door Sessions” bij mij op, vanwege de funky repeterende basloop. Hier was het Vloeimans zelf die expressief en bevlogen een eigen trompetgeluid ten gehore bracht. Lees meer

Aantal woorden: 540 woorden.

Onderwerp: LIVE

11 April '07 - 15:16

Trio Blom, Dooyeweerd & Van Hemmen – Een beetje vreemd maar wel lekker

Arnold Dooyeweerd Flin van Hemmen Jasper Blom
Door René de Hilster met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Bimhuis Amsterdam 5 april 2007


Soms maak je van die concerten mee waar alles alle kanten opgaat en waar het toch allemaal op z’n plaats blijkt te vallen. Het trio van Blom c.s. gaf zo’n concert. Alles kwam voorbij; New Dutch Swing, Bop, de trio’s van Sonny Rollins. Traditie en vernieuwing hand in hand in ultieme combinatie met speelplezier, vakmanschap en vooral humor. Maar eigenlijk kan je ook niet anders verwachten van een trio met musici van dit kaliber.
Het jongste lid van het trio, en volgens sommige publicaties ook de naamgever, is slagwerker Flin van Hemmen. Flin is vooral bedreven in de meer vrijere stijlen. Hij kan muzikaal inkleuren als geen ander, is zeer alert en anticipeert naadloos op zijn medemuzikanten. Een echte vrije vogel die ook nog eens mooie stukken schrijft. Bassist Arnold Dooyeweerd is ook een echte vrije geest die zich niet bindt aan een stijl. Maar de formule bas=basis heeft hij feilloos door. Elke basnoot is er één bij Arnold. Daarbij speelt hij precies die noot die de solist ondersteunt maar ook stuurt. Zijn harmonisch en ritmisch zeer bedreven spel dragen in belangrijke maten toe aan het groepsgeluid.
Tenorrist Jasper Blom heeft genoeg in de traditie gespeeld om zowel ver terug te kunnen gaan als ver vooruit te denken. Hierdoor is hij een zeer interessante solist die via gebaande wegen soms ineens de meest vreemde zijpaden inslaat.

Jasper Blom Jasper Blom Jasper Blom Trio

Het trio was duidelijk op zoek naar avontuur en vond dat middels het varen van een zeer grillige koers. Het ene moment een prachtige ballad het volgende moment een compleet vrij stuk om daarna het publiek wat op adem te laten komen middels een stukje onvervalste swing. Soms een beetje vreemde combinatie maar o zo spannend.

Line Up:
Jasper Blom – tenor website
Arnold Dooyeweerd – bas
Flin van Hemmen – drums & cymbals MySpace

Aantal woorden: 372 woorden.

Onderwerp: LIVE

10 April '07 - 08:54

A Sensuàl Night in Bel Air hotel

Sensuàl Sensuàl Sensuàl
Tekst Menno Westerkamp met foto's van Eric van Nieuwland (klik voor vergroting)

In het kader van ‘Those Bel Air Nights’, georganiseerd door The Hague Jazz en gehouden in het gelijknamige hotel, trad op vrijdag 6 april de jonge en zeer talentvolle band ‘Sensuàl’ op. Een 5-mansformatie die vanaf 2003 vele mensen letterlijk vrolijk maakt met hun muziek, die bestaat uit een mix van Braziliaanse samba, bossa nova en jazz. Met zangeres Eva Kieboom aan het roer, swingend en strak begeleid door pianist Emiel van Rijthoven, bassist Sven Happel, drummer Jasper van Hulten en percussionist Gijs Anders van Straalen, maakte Sensuàl ook in Bel Air de mensen weer blij.

Wie de mensen minder blij maakte was de directeur van Bel Air, die zijn huiswerk kennelijk niet goed had gedaan. Al hortend en stotend kondigde hij de band Sensual aan en was de juiste achternaam van de beeldschone Eva niet bij hem bekend. Deze blunders werden hem echter vergeven toen het gratis bittergarnituur door de medewerkers van Bel Air werd uitgedeeld.

Na een spetterende intro speelde Sensuàl als een heus Braziliaans voetbalteam; Gevoelig, technisch, vrolijk en swingend en dit alles vanuit een perfecte, maar strakke opbouw. In de eerste set werd de langzaam volstromende zaal getrakteerd op voornamelijk rustige, maar sfeervolle nummers, waar van er eigenlijk maar drie afkomstig waren van het debuutalbum ‘Acústico’. Namelijk de twee ballads ‘Samba e amor’ en ‘Samba de uma nota só’ en het vrolijke ‘Não pode esconder o amor’. Daarnaast een aantal nieuwe nummers, waarbij vooral ‘Telefoné’ en ‘Uma ponte’ zeer positief opvielen. Deze nummers zijn absoluut volwassen genoeg voor een plaatsje op een eventueel vervolgalbum. Lees meer

Aantal woorden: 595 woorden.

Onderwerp: FESTIVAL, LIVE

03 April '07 - 09:19

Mooie muziek op tweede dag Utrecht JazzFest

Mark Turner Antonio Sanchez Scott Coley
Door René de Hilster met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Vredeburg Utrecht 3 maart 2007


Je hebt het niet altijd in de hand en de tweede dag kwam ik later dan gepland in Vredeburg aan waardoor ik het concert van Mark Feldman & Sylvie Courvoiser misliep. Op zich maar beter zo, want mijn afkeer voor zowel violen als John Zorn doen niet voor elkaar onder. De kans dat er dan een objectieve recensie uitrolt is redelijk klein.

Mijn eerste programmaonderdeel was het trio van bassist Scott Colley. In zijn trio verder twee muzikanten van formaat; tenorsaxofonist Mark Turner en drummer Antonio Sanchez. Een waarlijke allstar bezetting. Mijn verwachtingen waren dan ook hoog gespannen. Te hoog naar later bleek. Het concert van het trio kende zonder meer een aantal mooie momenten, maar door het wat ijle geluid van Mark Turner (hij klinkt als een mix van Wayne Shorter en Warne Marsh) was er soms erg veel ruimte in de totaalsound. Een piano had hier wonderen gedaan. Ook de stukken, op de prachtige ballad Some Other Time na allemaal eigen werk, waren niet echt toegankelijk voor een pianoloze bezetting. Niettemin waren de individuele verrichtingen van het trio van een constant hoog gehalte en wist vooral drummer Antonio Sanchez te imponeren met inventief en alert spel. Lees meer

Aantal woorden: 411 woorden.