Onderwerp: LIVE

29 Maart '07 - 16:18

Zawinul nog steeds smaak voor avontuur met Syndicate

Joe Zawinul Joe Zawinul Joe Zawinul
Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Gezien op 22 maart 2007 in De Boerderij te Zoetermeer


Joe Zawinul is een grootheid in het jazz/fusion genre. De toetsenist maakt vooral naam met het baanbrekende Weather Report waar ook saxofonist Wayne Shorter en de veel te vroeg overleden bassist Jaco Pastorius deel van hebben uitgemaakt. De man behoort tot een van de eerste in het genre die de elektrische piano gebruikt (Chick Corea en Herbie Hancock zijn twee andere groten) en daarmee lustig op los experimenteert. Zijn compositie Birdland van de Weather Report millonseller Heavy Weather is een klassieker en is een veel gecovered nummer. Hij is ook te horen op een van de beroemdste fusion platen ooit: Bitches Brew van Miles Davis.

De Oostenrijkse Zawinul heeft de pensioengerechtigde leeftijd al lang bereikt (hij wordt 75 aankomende zomer) maar hij tourt met regelmaat de wereld rond. Al jaren leidt hij de formatie Zawinul Syndicate waarmee hij vanavond de Boerderij aandoet waar men in grote getale is komen opdagen. Met deze formatie die nogal eens van samenstelling wisselt, vermengt hij jazz, rock en wereldmuziek tot een geheel en dan leidt vaak tot zeer avontuurlijke composities. Ook nu heeft hij een bond multicultureel zes man tellende formatie bij zich die er veel zin in lijkt te hebben. Ze komen uit alle hoeken en windstreken: Mauritius, België, Brazilië, Afrika en Marokko. Lees meer

Aantal woorden: 638 woorden.

Onderwerp: FESTIVAL, LIVE

25 Maart '07 - 12:20

Geen makkelijke muziek op eerste dag Utrecht Jazz Fest

Trio Van Veenendaal/Kneer/Sun Trio Van Veenendaal/Kneer/Sun Trio Van Veenendaal/Kneer/Sun
Door René de Hilster met foto's van Maarten Mooijman (klik voor vergroting)
Vredeburg Utrecht 2 maart 2007


Nederland kent wederom een nieuw jazzfestival. Al moet het begrip nieuw wel met een korreltje zout worden genomen. Het Utrecht JazzFest (UJF) komt voort uit het SJU jazzfestival. Voor dit festival is echter gekozen voor een nieuwe opzet en dan ligt het kiezen van een andere naam voor de hand.

Net als bij het SJU festival ligt het accent op nieuwere stromingen bij het UJF. Er bestaat een voorkeur voor muzikanten die zich niet door grenzen laten beperken en het experiment niet schuwen. Dit leidt tot een spannende maar niet al te toegankelijke programmering. De eerste was het dan ook zeker niet druk in de kleine zaal van Vredeburg.

De openingsact was een “lokale” aangelegenheid. Het trio Van Veenendaal/Kneer/Sun. Met Albert achter de vleugel, Meinrad aan de bas en Yonga achter de drums. Zij speelden een set van louter eigen composities. Er werd druk gelezen op het podium dus die stukken zullen wel vrij nieuw zijn geweest. Lees meer

Aantal woorden: 639 woorden.

Onderwerp: LIVE

23 Maart '07 - 23:38

The Leaders – Veel lol en een hoop mooie noten

Chico Freeman Bobby Watson Billy Hart
Door René de Hilster met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Bimhuis Amsterdam 18 maart 2007


Begin jaren tachtig waren de The Leaders een actieve groep die het vooral op het festivalcircuit erg goed deed. Na de dood van Lester Bowie werd het stil rond de allstar band. Maar het bloed kroop blijkbaar toch waar het niet gaan kon en vorig jaar zijn The Leaders in een danig aangepaste bezetting heropgericht en ook maar meteen de studio ingedoken. Lester Bowie, Arthur Blyte, Kirk LIghtsey en Famoudou Don Moye zijn in deze nieuwe bezetting vervangen door respectievelijk: Eddie Henderson, Bobby Watson, Fred Harris en Billy Hart. Van de oude bezetting zijn alleen Chico Freeman en Cecil McBee nog aanwezig. Ook op muzikaal vlak is er het één en ander veranderd. Waren The Leaders vroeger vooral georiënteerd op de Freejazz. De huidige bezetting speelt meer een modern soort hardbop. Over de muziek van de groep later meer. Eerst even terug naar de leden van de band. Lees meer

Aantal woorden: 917 woorden.

Onderwerp: LIVE

23 Maart '07 - 18:50

Frank van Bommel kwintet – Mooie Harmonieën en vage ritmiek

Frank van Bommel Michael Moore Tobias Delius
Door René de Hilster met foto's van Hans Speekenbrink
Bimhuis Amsterdam 14 februari 2007


Het was een Amsterdams onderonsje in het Bimhuis op de veertiende februari. Op het podium stonden vijf exponenten van wat tegenwoordig New Dutch Swing (met dank aan Kevin Whitehead) heet. Geheel in deze Amsterdamse traditie begonnen de heren dan met een geheel vrije improvisatie grotendeels gewijd aan het op stem brengen van de instrumenten.

Na dit kunststukje werd het tijd voor het echte werk en werd er als tweede begonnen met een medium swinger van de hand van pianist/componist en bandleider Frank van Bommel. En componeren kan hij. Zijn stukken kennen een harmonisch grillige structuur met vaak langzame tegendraadse melodische frasen. Lees meer

Aantal woorden: 610 woorden.

Onderwerp: FOTO

22 Maart '07 - 14:59

HANS SPEEKENBRINK GENOMINEERD VOOR NIEUWE JAZZ-JOURNALISTIEK AWARD

Hans Speekenbrink aan het werk bij North Sea Jazz 2006
Foto Fred van Wulften
(klik voor vergroting)


Nadat Jazzpodium.nl was genomineerd als beste Muziekweblog door Dutch Bloggies en het moest doen met een gedeelde tweede plaats (samen met Fileunder.nl) heeft Buma Cultuur zojuist via een persbericht bekend gemaakt dat onze eindredacteur en fotograaf Hans Speekenbrink genomineerd is voor de eerste Buma Cultuur Jazz Media Award die op 11 mei a.s. zal worden uitgereikt. De winnaar van de award zal bekend worden gemaakt op de Dag voor de Nederlandse Jazz in Amersfoort. De andere genomineerden voor de prijs zijn Hans van Eeden, Amanda Kuyper, Willem van Manen en Bert Huisjes.

Wij feliciteren Hans van harte met zijn nominatie die laat zien dat zijn fotografie - met name in de jazzmuziek - zeer wordt gewaardeerd en bijdraagt aan de promotie van jazzmuziek. Op de foto hierboven is hij volop in actie op North Sea Jazz 2006 (klik voor vergroting). Hieronder de volledige tekst van het persbericht: Lees meer

Aantal woorden: 757 woorden.

Onderwerp: LIVE

21 Maart '07 - 21:21

Marc Ribot’s Ceramic Dog: 'prachtige pokkeherrie’

Marc Ribot Marc Ribot Marc Ribot
Tekst en beeld van Hans Frederiks (klik voor vergroting)

Marc Ribot is bekend van zijn werk met Tom Waits (op onder andere Rain Dogs), waar hij - naast Waits’ gruizige stem - ook gruizig gitaar speelt. Verder speelde hij onder andere met Elvis Costello en speelde hij jazz met John Zorn. Hij schreef ook muziek voor de laatste film van Martin Scorcese, The Departed en werkte mee aan Walk the Line, de film over Johnny Cash. Met de cd ‘Marc Ribot Y Los Cubanos Postizos’ bracht hij een eerbewijs aan Arsenio Rodriguez (1911-1972), de blinde Cubaanse componist. Het werd Cubaanse muziek met dat gemeen klinkende Ribot-accent, een scherp randje aan de melodieën. Zijn trio Ceramic Dog is echter compleet andere koek dan de melodische Cubaanse muziek van Los Cubanos Postizos. In Ceramic Dog speelt hij ronduit gemene, improvisatie muziek.

Ribot beschrijft deze band zelf op MySpace als een free, punk, funk, experimenteel, psychedelisch, postelektronisch collectief. De band bestaat verder uit twee jonge musici uit de New Yorkse en Californische underground improvisatie en experimentele rockscene. Shahzad Ismaily (van Two Foot Yard, Secret Chiefs 3) op bas/elektronica en Ches Smith (van Good for Cows, Trevor Dunn's Trio-Convulsant, Ben Goldberg) op drums/elektronica. Volgens Ribot is Ceramic Dog geen ‘project’ maar een echte band! Lees meer

Aantal woorden: 612 woorden.

Onderwerp: LIVE

19 Maart '07 - 21:56

Stralende Robin McKelle verrast in uitverkocht Bimhuis

Robin McKelle Robin McKelle Robin McKelle
Bimhuis 18 Maart 2007
Door Aukje met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)


Soms is het lang wachten op een nieuwe ster aan het jazzfront die zich kan meten met de jazzzangers en -zangeressen van weleer. Zo was daar een aantal jaar geleden Kurt Elling die menigeen verraste. In 2004 beoordeelde hij als jurylid van de Thelonious Monk International Jazz Vocals Competition de finalisten en kende samen met de andere juryleden Robin McKelle een derde plaats toe. Het opende deuren voor haar waardoor ze mocht optreden met o.a. David Bowie, Carly Simon en Herbie Hancock. Toch heeft ze haar debuutcd vooral zelf moeten financieren omdat haar ambities te hoog waren gegrepen voor een klein platenlabel als Cheap Lullaby Records. Maar het album sloeg in als een bom en haar financiële investering was snel terugverdiend. Inmiddels reist ze de wereld over om haar album te promoten. Lees meer

Aantal woorden: 1085 woorden.

Onderwerp: LIVE

13 Maart '07 - 08:41

Branford Marsalis Quartet – Veel galm en (te) weinig Branford

Branford Marsalis Branford Marsalis Branford Marsalis
7 maart 2007 Concertgebouw Amsterdam
Door René de Hilster met foto's van Hans Speekenbrink


Het mag ondertussen als bekend worden geacht. Het concertgebouw en jazz hebben een moeilijke relatie. Uitzonderingen daargelaten is dit monument alleen geschikt voor jazz als er geheel akoestisch zou worden gespeeld. Maar dat is met drums in de bezetting niet meer haalbaar. Resultaat; concerten die verdrinken in de galm en artiesten die niet geheel tot hun recht komen. Toch schijnt dit ooit anders te zijn geweest en waren muzikanten in staat om ook zonder galm een acceptabel concert af leveren. Zijn de huidige muzikanten niet meer gewend om in dit soort zalen te spelen of zijn ze verwend door akoestisch perfectie van zalen als het Bimhuis? Het antwoord ligt ergens in het midden. Lees meer

Aantal woorden: 603 woorden.

Onderwerp: LIVE

11 Maart '07 - 05:43

Greg Osby, Channel Three - opzwepend en hecht

Greg Osby Matthew Brewer Tommy Crane
Bimhuis 25 februari 2007
Door Hans Frederiks met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)


In 2005 maakte altsaxofonist Greg Osby de cd Channel Three, samen met zijn ontdekking, de dan 21jaar oude Matthew Brewer en met Jeff ‘Tain’ Watts - die onder ander veel met Osby, maar ook met Wynton en Branford Marsalis speelde - op drums. Channel Three is een schitterende CD, met onder andere Mob Job van Ornette Coleman, een van Osby’s inspirators en Eric Dolphy’s Miss Ann. Hij was met Channel Three op 25 februari in het Bimhuis, waarbij in plaats van Jeff ‘Tain’ Watts, de jonge Tommy Crane op drums speelde. Watts lijkt moeilijk te vervangen, maar Crane bracht het er goed - wat zeg ik - perfect van af.
Er komen drie mannen keurig in pak met stropdas het podium op. Bassist Matthew Brewer lijkt zijn pak te hebben geleend, het is hem veel te groot, zijn broek wordt opgehouden met een gigantische riem, fout pak is hiervoor de uitdrukking. Ook bij drummer Tommy Crane staat het pak niet echt, met zijn studentikoze voorkomen met warrige haardos en brilletje. Alleen Greg Osby zit het pak goed en het staat hem ook, hij zal het ook hele concert zijn jasje aanhouden, de stropdas wordt niet losser gedaan, hoewel het zweet hem op het voorhoofd staat. Brewer en Crane gooien tijdens het concert hun jasjes uit en terecht want met de energie die ze produceren moet de warmte toch ergens heen kunnen... Lees meer

Aantal woorden: 682 woorden.

Onderwerp: LIVE

09 Maart '07 - 04:02

Wim Bronnenberg kwintet – Van je sideman moet je het hebben…

Wim Bronnenberg John Ruocco Thorsten Grau
Door René de Hilster met foto's van Jeroen van der Ent (klik voor vergroting)
De Tobbe Voorburg 16 februari 2007


De toestroom naar De Tobbe wilde die avond niet echt op gang komen, maar bij aanvang bleek de foyer toch lekker vol te zitten. Er waren vooral een hoop bezoekers speciaal voor John Ruocco gekomen. Een gewilde man deze John, toch zien we hem vrij weinig. Voor gitarist Wim Bronnenberg was hij DE reden om dit kwintet te beginnen. Maar wie is dan eigenlijk Wim Bronnenberg?

Wim Bronnenberg (1962) begon tijdens zijn middelbare schooltijd als popgitarist maar raakte na het beluisteren van de Wes Montgomery-LP “Full House” voorgoed verslingerd aan de jazz. Hij sloot een studie Nederlandse Taal- en Letterkunde in Utrecht cum laude af alvorens zich geheel aan de muziek te wijden. Aan het Koninklijk Haags Conservatorium studeerde hij jazzgitaar bij Peter Nieuwerf en Eef Albers. Gedurende zijn studie begon hij ook te componeren. Zijn composities dienen als basismateriaal voor zijn nieuwe kwintet waarmee hij in 2006 een cd heeft opgenomen. Als sideman heeft hij voor deze een paar echte allstars gevraagd. Een ware musician’s musician op tenorsax & klarinet: John Ruocco, Harmen Fraanje achter de vleugel, bassist Uli Glaszmann en drumgigant Hans van Oosterhout. Allemaal drukbezette muzikanten dus in de Tobbe waren er een paar wijzigingen. Rob van Bavel heeft inmiddels de plaats van Harmen Fraanje ingenomen en achter de drums zat Thorsten Grau. Lees meer

Aantal woorden: 640 woorden.

Onderwerp: LIVE

01 Maart '07 - 13:07

Soweto Kinch - vernieuwer van Jazz is al teveel van het goede

Soweto Kinch Soweto Kinch Soweto Kinch
Tekst en foto's Louis Obbens (klik voor vergroting)
Paradox Tilburg, 23 februari 2007


Niet gehinderd door veel voorkennis trad ik op vrijdagavond onbevooroordeeld aan in de huiskamer van de Jazz in Tilburg voor een optreden van de zowel gelauwerde als bekritiseerde Soweto Kinch.
De Britse altsaxofonist/dichter/rapper en autodict speelde in een overvol zaaltje in een vier-mansformatie met naast de charismatische leider op contrabas en basgitaar: Neil Charles, drums: Troy Miller en trompet: Abraham Wilson.

De band met twee cd’s op naam speelde repertoire van de laatste cd: A life in the day of B 19: Tales of the Tower Block. Muzikaal gezien onderneemt Soweto Kinch een sympathieke poging de meer intelligente, abstracte, complexe en instrumentele jazz te laten bestaan naast de basale, gevoelsmatige en directe wereld van de straat via de rap/hiphop. De intentie om de beide idiomen te laten samensmelten is overigens niet aanwezig. Het is veel meer een afwisseling van pure uptempo postbop en authentieke engelse-working-class rap. Lees meer

Aantal woorden: 459 woorden.

Onderwerp: LIVE

01 Maart '07 - 10:43

Joe Lovano Quartet – Een reis door de jazzgeschiedenis

Joe Lovano Quartet (foto Monique Baan) Joe Lovano Quartet (foto Monique Baan) Joe Lovano Quartet (foto Monique Baan)
Door René de Hilster met foto's van Monique Baan (L/V) en Hans Frederiks (Bimhuis)
Lantaren/Venster Rotterdam, 17 februari en Bimhuis Amsterdam, 18 februari 2007


Joe Lovano is door velen uitgeroepen tot een van de beste hedendaagse saxofonisten. Al zijn er sceptici die beweren dat hij die status heeft omdat alle echte goede saxofonisten zijn overleden of aan het aftakelen zijn. Met die laatste stelling ben ik het in ieder geval niet mee eens. In november liet Joe tijdens een optreden met zijn nonet horen dat hij echt kan spelen en op 17 & 18 februari wist hij, dit keer in kwartet bezetting, zichzelf te overtreffen. Het kan inderdaad ook anders. Op het North Sea Jazz 2004 gaf hij samen met pianolegende Hank Jones een zeer routineus concert waarin hij liet horen dat je bepaalde loopjes best wel in elk stuk kan spelen.
Nu is het spel van Lovano niet vrij van bepaalde terugkomende “maniertjes” maar al deze licks & tricks zijn door hemzelf bedacht. En wat kan er dan nog op tegen zijn? Joe heeft een unieke toon die je mooi of niet mooi vindt, een tussenweg schijnt er niet te zijn. In zijn spel hoor je flarden van alle grootmeesters, maar noot voor noot kopiëren doet Joe zeker niet. Hij heeft zijn eigen geluid duidelijk gevonden. Lees meer

Aantal woorden: 1372 woorden.